مجله رویش روا‌ن‌شناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای انگیزه تحصیلی
شیوا حسنعلی‌زاده روشن، فرانک علاف اصغری، دکتر رجب علی محمدزاده ادملائی، عباس نجفی پور تابستانق، وحید صوابی نیری،
سال ۱۰، شماره ۱۰ - ( ۱۱-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی یادگیری مشارکتی بر انگیزه تحصیلی، اهمال‌کاری و سرزندگی تحصیلی دانشآموزان دبیرستان دوره اول متوسطه شهر بابل بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیشآزمون- پس آزمون و گروه کنترل بوده و جامعۀ پژوهش را کلیه دانشآموزان دختر اول متوسطه مدرسه پوراصغر شهر بابل در سال تحصیلی ۰۰-۱۳۹۹ تشکیل دادند که از بین آنها به صورت در دسترس ۶۰ نفر (۳۰ نفر در گروه آزمایش و ۳۰ نفر درگروه گواه) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش به منظور جمع آوری دادهها مربوط به هر یک از متغیرها، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (A.T.M) (۱۹۷۰)، مقیاس اهمال‌کاری تحصیلی (A.P.Q) (سواری، ۲۰۱۱)، مقیاس سرزندگی تحصیلی (A.V.Q) (دهقانی‌زاده و چاری، ۱۳۹۱) و در جهت برگزاری جلسات یادگیری مشارکتی از روش جیگساو استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد مداخله برنامهی «یادگیری مشارکتی» در افزایش انگیزه تحصیلی (۰۰۱/۰=p ، ۰۵/۵۴= (۵۸ / ۱)F)، کاهش اهمال‌کاری تحصیلی (۰۰۱/۰=p ، ۴۱/۳۵= (۳۸ / ۱)F) و افزایش سرزندگی تحصیلی (۰۰۱/۰=p ، ۸۸/۴۱= (۳۸ / ۱)F) تأثیرگذار بوده است. براساس نتایج حاصل میتوان بیان نمود که مدارس با به کارگیری فرایند یادگیری مشارکتی می‌توانند زمینه لازم جهت افزایش انگیزه پیشرفت تحصیلی و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان را فراهم نموده و همچنین اهمال‌کاری تحصیلی آنان را کاهش دهند.
دکتر ریحانه فهامی، هادی محمدی،
سال ۱۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش شفقتدرمانی بر انگیزه تحصیلی و پریشانی روانی دانشآموزان بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان نطنز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که به روش نمونهگیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگذاری شدند. گروه آزمایش، مداخله آموزشی شفقتدرمانی را در ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای و هفتهای یک بار دریافت کرد. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامههای انگیزش تحصیلی (AMQ) والرند و همکاران (۱۹۹۲) و پرسشنامه استرس نوجوان (ASQ) بیرن و همکاران (۲۰۰۷) بود. دادههای گردآوری شده در پژوهش حاضر به روش تحلیل کواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافتهها نشان داد که با کنترل اثر پیشآزمون بین میانگین پسآزمون انگیزه تحصیلی و پریشانی روانی در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری در سطح ۰۱/۰ وجود داشت. یافتهها بیانگر این مطلب است که شفقتدرمانی میتواند باعث افزایش انگیزش تحصیلی و کاهش پریشانی روانی در دانشآموزان پسر شود.
نازنین غلامی، زهرا زین الدینی میمند، زینب ربانی،
سال ۱۳، شماره ۴ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی ویژگیهای روانسنجی مقیاس ملال تحصیلی و رابطه آن با انگیزه تحصیلی در دانش آموزان بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع اعتبارستجی بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم منطقه ۵ شهر تهران تشکیل دادند که در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه، نمونهای به تعداد ۳۹۶ نفر به روش خوشهای دو مرحلهای انتخاب شدند. شرکت کنندگان مقیاس ملال تحصیلی (ABS) (پکران و همکاران، ۲۰۰۲) و پرسشنامه انگیزه تحصیلی (AMQ) (لپر و همکاران، ۲۰۰۵) را تکمیل کردند. دادهها به روش تحلیل عاملی تاییدی (CFA)، آلفای کرونباخ و ضرایب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل عاملی تاییدی نشان داد سازه ملال تحصیلی دارای ۲۲ گویه و دو مولفه ملال کلاسی و ملال مرتبط با یادگیری بود. شاخصهای برازش مدل تحلیل عاملی تأییدی برازش مناسب مدل را تأیید کرد. بین مقیاس ملال تحصیلی و انگیزه تحصیلی رابطه منفی معنادار برقرار بود (۰۱/۰p<). ضرایب آلفای کرونباخ برای عوامل ملال کلاسی و ملال یادگیری مرتبط با یادگیری و کل مقیاس به ترتیب ۸۶/۰، ۸۸/۰ و ۹۳/۰ به دست آمد. بنابراین نسخه فارسی مقیاس ملال تحصیلی از ویژگی های روانسنجی مطلوبی در بین دانش آموزان ایرانی برخوردار بوده و میتواند مورد استفاده قرار گیرد.
ندا غلامرضائی، جواد خلعتبری، عفت تویر سیاری،
سال ۱۴، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۴ )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت به والدین بر میزان استرس، سلامت روان و انگیزه تحصیلی در فرزندان آنها انجام گردید. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه والدین دانشآموزان پایه دهم و یازدهم شهرستان رشت در سال ۱۴۰۲ بودند. ۳۰ نفر، به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند که به صورت تصادفی به ۲ گروه ۱۵ نفری (گروه آزمایش و گواه) تقسیم شدند. از مقیاس استرس ادراک شده (PSS، کوهن و همکاران، ۱۹۸۳)، فهرست تجدیدنظر شده علائم بالینی (SCL-۹۰، دراگوتیس و همکاران، ۱۹۷۳)، مقیاس انگیزش تحصیلی (AMS، والراند و همکاران، ۱۹۹۲) و همچنین پروتکل ۸ جلسهای (هر دو هفته یک جلسه و هر جلسه ۹۰ دقیقه) برنامه آموزشی فرزندپروری مثبت برای جمع آوری دادهها و مداخله استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون بین میانگین پس آزمون استرس، سلامت روان و انگیزه تحصیلی در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰p<). میتوان نتیجه گرفت که برنامه آموزشی فرزندپروری مثبت بر کاهش استرس و افزایش سلامت روان و انگیزه تحصیلی موثر بوده است.
