مجله رویش روانشناسی از دادن گواهیهای کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای خیانت زناشویی.
بهاره یزدان پناه، دکتر سید علی آل یاسین،
سال ۱۳، شماره ۳ - ( ۳-۱۴۰۳ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان روانتحلیلی کارکردی بر سبکهای دلبستگی و طرحوارههای ناسازگار اولیه در زنان آسیبدیده از خیانت زناشویی بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان آسیبدیده از خیانت زناشویی مراجعهکننده به مراکز مشاوره منطقه ۵ شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود. بر این اساس تعداد ۳۰ زن به صورت نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور (۱۹۸۷ AASQ,) و پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه یانگ (۱۹۹۸YSQ-SF, ) بود. پروتکل رواندرمانی تحلیلی کارکردی در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقهای، هفتهای دو بار به صورت گروهی برای گروه آزمایش اجرا شد. جهت تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیشآزمون بین میانگین پسآزمون در سبکهای دلبستگی و طرحوارههای ناسازگار اولیه در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در سطح ۰۵/۰ وجود داشت. در نتیجه، درمان روانتحلیلی کارکردی میتواند به عنوان یک مداخله مؤثر برای زنان آسیبدیده از خیانت زناشویی مؤثر باشد.
انوشه کاشیپزها، زیور صفدری قوشچی،
سال ۱۳، شماره ۴ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی طرحوارهدرمانی و درمان هیجانمدار بر کیفیت روابط زناشویی در زنان آسیبدیده از خیانت همسر بود. روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری سهماهه بود جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از تمامی زنان آسیبدیده از خیانت همسر مراجعهکننده به کلینیکهای روانشناسی منطقه ۱ شهر تهران در ششماهه اول سال ۱۴۰۲ بود که تعداد ۴۵ نفر به شیوه هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزار این پژوهش پرسشنامه کیفیت روابط زناشویی باسبی و همکاران (۱۹۹۵، RDAS) بود. مداخله هیجانمحور بسته آموزشی جانسون (۲۰۰۴) و پروتکل طرحوارهمحور یانگ و همکاران (۲۰۰۳) در ۹ جلسه ۱۲۰ دقیقهای هفتهای دو بار به صورت گروهی برای گروه آزمایش اول و دوم اجرا شد. دادهها با بهرهگیری از تحلیل واریانس آمیخته تجزیهوتحلیل شدند. نتایج تحلیل واریانس نشان داد بین گروهها در پسآزمون و پیگیری کیفیت روابط زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P)، و نتایج نشان داد بین میزان اثربخشی طرحوارهدرمانی و درمان هیجانمدار در بهبود کیفیت روابط زناشویی تفاوت معنادار وجود نداشت (۰۵/۰<P). میتوان اینگونه نتیجه گرفت که طرحوارهدرمانی و درمان هیجانمدار دو روش مؤثر بر پذیرش همسر زوجین دارای اختلاف زناشویی هستند.