رویش روان شناسی (نشریه علمی تخصصی )

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی ذهن‌آگاهی مثبت‌نگر بر احساس شرم درونی‌شده، اجتناب تجربه‌ای و بدتنظیمی هیجان در زنان خشونت‌دیده انجام پذیرفت. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نظر ماهیت از نوع طرح‌های نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری سه ماه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از تمامی زنان قربانی خشونت خانگی که در سال ۹۹-۱۳۹۸ عضو خانه‌های امن شیراز بود که به روش هدفمند ۳۰ نفر انتخاب و به روش تصادفی در گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه بدتنظیمی هیجان گارنفسکی و همکاران (CERQ، ۲۰۰۱)، اجتناب تجربه‌ای باوند و همکاران (AAQ-II، ۲۰۱۱) و پرسشنامه شرم درونی‌شده کوک (ISS، ۱۹۸۷) بود. گروه آزمایش مداخله ذهن‌آگاهی مثبت‌نگر هافمن و همکاران (۲۰۱۴) در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای هفته‌ای ۲ بار دریافت کرد و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با نرم‌افزار spss-۲۶ انجام شد. نتایج  تحلیل واریانس یک‌طرفه  نشان داد بین نمره پس‌آزمون و پیگیری  احساس شرم درونی‌شده، اجتناب تجربه‌ای و بدتنظیمی هیجان در گروه گواه و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد (۰۱/۰>p). ۴۴% احساس شرم درونی شده، ۷۵% اجتناب تجربه‌ای و ۳۶% بدتنظیمی هیجانی به‌وسیله درمان ذهن‌آگاهی مثبت نگر تبیین می‌شود. درنتیجه به نظر می‌رسد درمان ذهن‌آگاهی مثبت‌نگر بر احساس شرم درونی‌شده، اجتناب تجربه‌ای و بدتنظیمی هیجان مؤثر است.