رویش روان شناسی (نشریه علمی تخصصی )

مقدمه:هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین جایگاه مهاردرونی وخودکارآمدی با اضطراب امتحان و‌پیشرفت تحصیلی دردانش آموزان مراکزاستعدادهای درخشان شهرکرد بود.

روش: جامعه ی آماری در این پژوهش، 340 نفر از دانش آموزان استعداد درخشان دختر و پسر، در رشته های تحصیلی علوم تجربی و علوم انسانی شهر شهرکرد بوده است که تعداد 181 نفر با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند و از طریق روش نمونه­گیری خوشه­ای از بین دانش­آموزان مدارس استعداد درخشان دختر و پسر شهرستان شهرکرد نمونه ی آماری تحقیق انتخاب شد. برای جمع­آوری اطلاعات از روش کتابخانه­ای برای تکمیل ادبیات تحقیق و روش میدانی برای گردآوری داده­های خام استفاده شد. بنابراین ابزار تحقیق شامل پرسشنامه­های استاندارد کمال­گرایی(27 ماده) و جایگاه مهار نوویکی- استریکلند(40 ماده) بصورت طیف پنج گزینه­ای لیکرت می­باشد.برای تجزیه و تحلیل داده­ها و آزمون فرضیات تحقیق از آزمون همبستگی متعارف(کانونی)و رگرسیون چندگانه توسط نرم افزار spss استفاده شد. تجزیه و تحلیل همبستگی متعارف یا کانونی متداول­ترین حالت مدل خطی عمومی می­باشد که با استفاده از تکنیک آماری چند متغیری رابطه بین دو مجموعه از متغیرهای چندگانه را با ضرایب افزونگی یعنی درجه همپوشانی بین دو مجموعه متغیر تعیین می­کند.

یافته ها:نتایج آزمون فرضیه ها نشان دادکه بین مجموعه متغیرهای پیش بین و مجموعه متغیرهای ملاک همبستگی کانونی برابر با 66/0 وجود دارد. همچنین نشان داده شد که اضطراب امتحان و پیشرفت تحصیلی به وسیله کمال گرایی، جایگاه مهار «درونی» و خودکارآمدی در هر سه گروه کل دانش آموزان، دانش آموزان دختر و دانش آموزان پسر قابل پیش بینی هستند بدین معنا که این متغیرها پیش بینی کننده اضطراب امتحان و عملکرد تحصیلی توامان هستند.

نتیجه گیری: اضطراب امتحان و پیشرفت تحصیلی به وسیله کمال‌گرایی، جایگاه مهار«درونی»وخودکارآمدی قابل پیش بینی هستند. کمال‌گرایی، جایگاه مهار و خودکارآمدی هر کدام پیش بینی کننده مناسبی برای ترکیبی از اضطراب امتحان و پیشرفت تحصیلی هستند و هم­ چنین پیش بینی کننده مناسبی برای اضطراب امتحان به‌تنهایی می باشند لیکن پیش بینی کننده مناسبی برای پیشرفت تحصیلی به تنهایی نمی باشند.