کارشناس ارشد،گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر تهران، ایران. ، khedmatinasrin1398@gmail.com
چکیده: (2794 مشاهده)
سالمندان از تغییرات جسمانی، میزان بالاتر بیماری، معلولیت و از دست دادن خویشاوندان و دوستان شواهد بیشتری برای مرگ به دست میآورند. تجربه کردن مقداری اضطراب درباره مرگ طبیعی است؛ امّا، مانند سایر ترسها چنانچه خیلی شدید باشد سازگاری و کارآمدی را تضعیف میکند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه احساس پیوستگی و توانمندی ایگو با اضطراب مرگ سالمندان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان غیر ساکن خانه سالمندان دارای سن بالای 60 سال در شهر تهران بود. از میان آنها نمونهای به حجم 200 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر (1970)، پرسشنامه توانمندی ایگو ماکستروم و همکاران (1997) و پرسشنامه احساس پیوستگی آنتونوسکی (1987) استفاده شد. در نهایت بعد از جمعآوری اطلاعات، دادههای حاصل با روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری به روش همزمان تحلیل شد. نتایج نشان داد، بین توانمندی ایگو و اضطراب مرگ سالمندان رابطه منفی معنیداری وجود داشت (22/0-r=، 01/0P <). همچنین بین احساس پیوستگی و اضطراب مرگ سالمندان رابطه منفی معنیداری وجود داشت (18/0-r=، 01/0P <). توانمندی ایگو و احساس پیوستگی بهطور منفی و معناداری اضطراب مرگ را پیشبینی نمودند. در نهایت با توجه به نتایج مطالعه میتوان نتیجه گرفت که احساس پیوستگی و توانمندی ایگو در زمره متغیرهای مرتبط با اضطراب مرگ سالمندان بوده و توانایی پیشبینی آن را دارند.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی دریافت: 1398/10/19 | پذیرش: 1398/12/20 | انتشار الکترونیک: 1399/3/10