کارشناس ارشد مشاوره خانواده دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، sj.jebeli@ut.ac.ir
چکیده: (3386 مشاهده)
مراجعه همجنسگرایان به مراکز مشاورهای غیرقابلانکار است، اما اینکه میزان و دلیل رجوع چگونه است و چارچوب نظری و عملی متخصصان بهداشت روان با این مراجعان در ایران چگونه است، سؤالهایی است که هدف این پژوهش را مشخص میکند. این پژوهش به روش پدیدارشناسی با مشارکت 15 همجنسگرای مرد در تهران از طریق مصاحبه نیمهساختاریافته انجام شد. نتایج نشان داد که 93% مشارکتکنندگان برای تغییر گرایش خود اقدام کرده، اما تنها 53% به متخصص رجوع کرده بودند، که به نظرشان، مشاوران چارچوب عملی صحیحی در این زمینه به کار نبستند. همچنین 25% مشاوران، همجنسگرایی را طبیعی و 75% آن را اختلال میدانستند. نتیجه اینکه اکثر مشارکتکنندگان خواهان تغییر گرایش بودند اما نهتنها اغلب مشارکتکنندگان مسیر اشتباهی برای تغییر گرایش اتخاذ کردند، بلکه متخصصان نیز رویکرد تخصصی بومیسازی شدهای به کار نگرفتند؛ که نتیجه هردو، بیثمری و سردرگمی برای مراجع و مشاور است. لذا به نظر میرسد تا زمانی که متخصصان ایرانی به یک دیدگاه مشترک در این زمینه نرسند و از طریق رویکرد بومیسازی شده به این مسئله نگاه نکنند، نهتنها رضایت مراجعان افزایش نمییابد بلکه هیچ خدمت روانشناختی مفیدی مورد توجه این مراجعان نخواهد بود.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مشاوره دریافت: 1399/1/10 | ویرایش نهایی: 1399/5/4 | پذیرش: 1399/1/24 | انتشار الکترونیک: 1399/3/10