1- دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش افراد با نیازهای خاص، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
2- استادیار گروه روانشناسی و آموزش افراد با نیازهای خاص، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران. ، M.ashori@edu.ui.ac.ir
3- دانشیار گروه روانشناسی و آموزش افراد با نیازهای خاص، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده: (1771 مشاهده)
فرزنددرمانی یکی از سبکهای بازیدرمانی است که از بازی والدین و فرزندان بهعنوان ابزاری برای درمان مشکلات کودکان بهره میگیرد. این سبک درمانی که از ترکیب رویکردهای مختلفی چون نظریهی روانپویشی، انسانگرایانه، رفتاری، شناختی و همچنین، نظریهی تحولی دلبستگی و نظام خانواده شکل گرفته است، والدین و فرزندان را تشویق میکند تا در طول بازی، احساسات خود را به شکلی مطلوب بیان نمایند. این مطالعه با هدف معرفی و مروری بر تاریخچه، اهداف و ویژگیهای فرزنددرمانی و نیز، ارائه شواهد پژوهشی در خصوص اثربخشی و مزایای آن برای طیفی از مشکلات کودکان صورت گرفته است. روش مطالعه توصیفی بوده و از مقالات پایگاههای علمی معتبر جهت گردآوری اطلاعات استفاده شده است. نتایج بررسی توصیفی و تحلیل پژوهشها نشان داد که برنامه مداخله فرزنددرمانی منجر به کاهش استرس والدینی، بهبود تعامل والد و کودک، کاهش مشکلات رفتاری و اضطراب کودک و بهبود مهارت و رفتارهای مطلوب اجتماعی میشود. درنتیجه، میتوان از فرزنددرمانی بهعنوان مداخلهای مؤثر در بهبود مشکلات رفتاری و اجتماعی کودکان و نیز ترمیم روابط میان والد و فرزندان استفاده کرد.
نوع مقاله:
تحلیلی |
موضوع مقاله:
روانشناسی خانواده دریافت: 1399/3/30 | پذیرش: 1399/4/10 | انتشار الکترونیک: 1399/10/10