 
                     
                     
                    
                    
                    
                    
                     Mahmoudpour A,  Darba M,  Sheikhi S,  Nowzari M,  Zolfaghari S. 
(2020).  predicting students' achievement motivation based on academic self-efficacy, academic self-efficacy, dysfunctional attitudes, and the meaning of education.  Rooyesh. 9(8),  51-62. 
URL: http://frooyesh.ir/article-1-2244-fa.html   
                    
                    محمودپور عبدالباسط،  دربا محمد،  شیخی سونای،  نوذری محمد،  ذوالفقاری شادی.
(1399).  پیشبینی انگیزش پیشرفت دانشجویان بر اساس خود ناتوانسازی تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی، نگرشهای ناکارآمد و معنای تحصیل  رویش روان شناسی 9 (8) :62-51URL: http://frooyesh.ir/article-1-2244-fa.html
  
                     
					 
					
                 
                
                    
                    
                    
                    1- دانشجوی دکتری مشاوره، گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران. ، mahmoudpour@atu.ac.ir
 2- دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. 
 3- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، خوزستان، ایران. 
 4- کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، گروه مشاوره، دانشکده ادبیات،  علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه علوم تحقیقات، تهران، ایران. 
 5- کارشناسی ارشد روانسنجی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران. 
                    
                    
                    چکیده:       (3388 مشاهده)
                    
                    
                    انگیزه پیشرفت گرایش به تلاش برای انتخاب و انجام فعالیتهایی که هدف آنها رسیدن به موفقیت یا دوری از شکست است. این پژوهش با هدف پیشبینی انگیزش پیشرفت دانشجویان بر اساس خود ناتوانسازی تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی، نگرشهای ناکارآمد و معنای تحصیل انجام شد. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان خوابگاهی پسر دانشگاه تهران و نمونه آماری شامل 293 نفر بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس (1977)، خود ناتوانسازی تحصیلی جونز و رودولت (1982)، خودکار آمدی تحصیلی جینگز و مورگان (1999)، نگرشهای ناکارآمد بک و وایسمن (1987) و معنای تحصیل هندرسون-کینگ و اسمیت (2006) بود. دادهها با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون و t تحلیل شد. یافتههای پژوهش نشان داد که رابطه بین خود ناتوانسازی تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و معنای تحصیل با انگیزش پیشرفت در سطح 01/0 مثبت و معنادار است و رابطه نگرشهای ناکارآمد با انگیزش پیشرفت منفی و معنادار است(01/0P< ). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای پیشبین 21 درصد از واریانس انگیزش پیشرفت را تبیین میکنند. نتایج این پژوهش به شناسایی عوامل مؤثر بر انگیزش پیشرفت کمک کرده و لزوم توجه بیشتر مسئولان را به این عوامل جهت ارتقای انگیزش پیشرفت و موفقیتهای بعدی نشان میدهد.
                    
                    
                    
                    
                    
                    نوع مقاله:  
پژوهشي |
                    موضوع مقاله: 
                    
روانشناسی تربیتی  دریافت: 1399/5/16 | پذیرش: 1399/6/22 | انتشار الکترونیک: 1399/8/10