زمینه و هدف: بنابر پژوهشهای عدیدهای، اضطراب امری شایع در میان دانشجویان است و اثرات سوئی بر ابعاد گوناگون سلامت دارد. از دیگر سو، عوامل گوناگونی بر اضطراب اثرگذار هستند که از آن میان میتوان به انعطافپذیری روانشناختی اشاره نمود. انعطافپذیری روانشناختی، یک عامل فراتشخیصی است که در سلامت روان نقش حائزاهمیتی ایفا مینماید و با بسیاری از پیامد روانشناختی مثبت مرتبط شده است. نهتنها خلاء پژوهشی در این حوزه در جامعهی ایرانی وجود دارد بلکه پژوهشها حاکی از نقش فرهنگ در این متغیرها هستند. ازاینرو، هدف این پژوهش، بررسی تاثیر انعطافپذیری روانشناختی و مولفههای آن بر اضطراب در دانشجویان بوده است.
روش بررسی: این پژوهش بر روی 210 دانشجویان دانشگاه شاهد به صورت مقطعی صورت گرفت. همچنین نمونهگیری به صورت تصادفی خوشهای انجام گردید. آزمودنیها به پرسشنامه های پذیرش و عمل و اضطراب صفت اشپیلبرگر پاسخ دادند. شایانذکراینکه نتایج با استفاده از Smart-PLS2 و SPSS-23تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که رابطه چشمگیری بین انعطافپذیری روانشناختی، کنترل، اجتناب و اضطراب وجود دارد. این متغیرها 46 درصد از واریانس متغیر اضطراب را پیشبینی میکردند. همچنین نقش جنسیت در اضطراب تایید نگردید.
نتیجهگیری: بهطورکلی بهنظر میرسد که انعطافناپذیری روانشناختی و مولفههای آن نقش پررنگی در سلامت دارند. ارتباط انعطافپذیری روانشناختی با اضطراب بر ماهیت فراتشخیصی انعطافناپذیری روانشناختی صحه میگذارد. در برخی بافتها رفتارهای سرکوبگرانه یا اجتنابی به عنوان نوعی راهبرد خود-محافظتی قلمداد میشوند که از فرد در برابر پیامدهای بهظاهر فاجعهآمیز محافظت میکنند.تلویحات نظری و بالینی یافتهها و نیز تبیینهای مربوط به یافتهها در مقاله ارائه شده است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |