مجله رویش روانشناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
سال 11، شماره 11 - ( بهمن 1401 /شماره پیاپی 80 1401 )
سال 11 شماره 11 صفحات 134-125 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Naderipour A, Toozandehjani H, Bagherzadeh Golmakani Z, Zendehdel A. (2023). The effectiveness of behavioral activation therapy on disturbance tolerance and negative hyperemotional dimensions of female patients with multiple sclerosis. Rooyesh. 11(11), 125-134.
URL: http://frooyesh.ir/article-1-4191-fa.html
URL: http://frooyesh.ir/article-1-4191-fa.html
نادری پور افسانه، توزنده جانی حسن، باقرزاده گلمکانی زهرا، زنده دل احمد. اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر تحمل آشفتگی و ابعاد فراهیجانی منفی بیماران زن مبتلا به اختلال مولتیپل اسکلروزیس رویش روان شناسی 1401; 11 (11) :134-125
1- دانشجوی دکتری روانشناسی،گروه روان شناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.
2- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور،ایران. ،h.toozandehjani@ymail.com
3- استادیار، گروه روان شناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.
2- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور،ایران. ،
3- استادیار، گروه روان شناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.
چکیده: (686 مشاهده)
هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان فعالسازی رفتاری بر تحمل آشفتگی و ابعاد فراهیجانی منفی بیماران زن مبتلابه بیماری مولتیپل اسکلروزیس بود. این پژوهش ازنوع نیمهآزمایشی باطرح پیشآزمون، پسآزمون و گروه کنترل با مرحله پیگیری دوماهه بود. جامعهآماری بیماران زن مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس بود که جهت استفاده از خدمات سازمان بهزیستی بهگروه تشخیص معلولیت سازمان بهزیستی تهران در سهماه سوم سال 1400 مراجعه کرده بودند. نمونهآماری شامل 30 نفر از این زنان بود که به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه گواه و آزمایش (هرگروه 15 نفر) قرارگرفتند. گروه مداخله درمان فعالسازی رفتاری را طی 8 جلسه 90 دقیقهای هفتهای یکبار دریافت کردند. دادهها بااستفاده از مقیاس تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر (2005)(DTS) و فراهیجان میتمانسگروبر و همکاران (2009)(MES) جمعآوری و بهروش تحلیلواریانس با اندازهگیری مکرر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد اثراصلی گروه برای تحمل آشفتگی (741/
، 4/95F=) و برای فراهیجان منفی (415/ ، 9/13F=) معنادار هستند؛ یعنی دو گروه ازنظر میانگین تحمل آشفتگی و فراهیجان منفی تفاوت معناداری وجود دارد. در متغیر تحمل آشفتگی اثر اصلی سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری (367/ ، 5/14F=) متفاوتند. در متغیر فراهیجان منفی نیز اثراصلی سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری (275/ ، 37/7F=) معنادار و با ماندگاری اثر گزارش شد (05/0>p)؛ اندازه اثر نیز نشان از تأثیر و 4/63 درصد مداخله برافزایش تحمل آشفتگی و کاهش فراهیجان منفی دارد. نتیجهگیری میشود این مداخله توانست تحمل آشفتگی را افزایش و فراهیجان منفی را کاهش دهد.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی عمومی
دریافت: 1401/7/6 | پذیرش: 1401/7/23 | انتشار الکترونیک: 1401/11/10
دریافت: 1401/7/6 | پذیرش: 1401/7/23 | انتشار الکترونیک: 1401/11/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
