1- کارشناسیارشد تحقیقات آموزشی، دانشکده روانشناسی و علومتربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- دانشیار گروه روشها و برنامهریزی آموزشی و درسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، keyvansalehi@ut.ac.ir
3- مدرس دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده: (351 مشاهده)
بهبود کیفیت نگارش علمی، در دوران کنونی یکی از مهمترین دغدغههایی است که در بین اعضای جامعه علمی مورد توجه ویژهای قرار گرفته است. یکی از مصادیق نگارش علمی، پایاننامهها به شمار میروند. شناسایی ویژگیهای مرتبط با پایاننامهنویسی بویژه انسجام نگارشی بهعنوان قلب فعالیتهای نگارشی از زیربناییترین گامها در آموزش و توسعه فعالیتهای نوشتاری محسوب میشود. این پژوهش به شناسایی نظام نشانگرهای سنجش انسجام نگارشی در پایاننامههای علوم رفتاری پرداخت. در این پژوهش، از رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی از نوع تفسیری استفاده شد. مطلعان کلیدی شامل 12 نفر از اعضای هیات علمی دانشکده روانشناسی و علومتربیتی دانشگاه تهران بودند که در سال 1401 به روش نمونهگیری گلوله برفی انتخابشدند؛ در مصاحبه نهم، دادهها به حد اشباع رسیدند و سه مصاحبه دیگر نیز جهت اطمینان انجام شد. دادهها با استفاده از مصاحبه نیمهساختاریافته گردآوری و به شیوه دیکلمن و همکاران تحلیلشد. تحلیل دادهها به شناسایی 61 نشانگر و دستهبندی آن در قالب شش ملاک «انسجامبخشی درونمتنی»، «سادهنویسی»، «جذابیت ظاهری»، «نظم نگارشی»، «نظم روشی (روشمندی)» و «نظم منبعدهی» منجر گردید. نتایج حاکی از آن بود که رعایت ملاکها و نشانگرهای شناساییشده، میتواند به بهبود کیفیت نگارش علمی و در نتیجه ارزشمندتر شدن آن کمک قابل توجهی نماید. همچنین در انتها، برای بهبود و ارتقای کیفیت انسجام در نگارش پایاننامهها راهکارهایی ارائه گردید.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی عمومی دریافت: 1402/2/10 | پذیرش: 1402/12/7 | انتشار الکترونیک: 1403/10/10