رویش روان شناسی (نشریه علمی تخصصی )

تعهد زناشویی به معنای جهت­گیری بلندمدت نسبت به رابطه مشترک پیش­بینی­کننده برآیندهای زناشویی به­شمار می­رود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش ابعاد سه­گانه تعهد زناشویی (شخصی، اخلاقی و ساختاری) در پیش­بینی توافق، رضایت و انسجام زناشویی است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. نمونه پژوهش شامل 286 نفر از زنان و مردان متاهل ساکن شهر قزوین بودند که به شیوه تصادفی از نقاط پنج­گانه شهر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس توافق، رضایت و انسجام زناشویی، پرسشنامه تعهد زناشویی کلی و پرسشنامه ابعاد سه­گانه تعهد زناشویی است. نتایج نشان داد که بین تعهد زناشویی کلی، تعهد شخصی و تعهد اخلاقی با توافق زناشویی، رضایت زناشویی و انسجام زناشویی رابطۀ مثبت و معنادار و بین تعهد ساختاری با توافق زناشویی، رضایت زناشویی و انسجام زناشویی رابطۀ منفیِ معناداری وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که تعهد زناشویی کلی و تعهد شخصی قادرند به میزان متوسطی متغیر رضایت، توافق و انسجام زناشویی را پیش­بینی کنند. تعهد شخصی عاری از اجبار و محدودیّت­های محیطی و ناشی از تمایلات زوجین به وفادارماندن به رابطه زوجی نقش تعیین­کننده­ای در انسجام زناشویی و افزایش رضایت و توافق بر موضوعات مشترک زناشویی دارد.