Research code: 131248106517025346005162458165
                    
                    
                     
                     
                     
                    
                    
                    
                    
                     Eslami A S,  Ghanifar M H,  Ahi Q. 
(2024).  Comparing the effectiveness of teaching spiritual intelligence and cognitive regulation of emotion on Academic Self-Handicapping of adolescent students.  Rooyesh. 13(6),  149-158. 
URL: http://frooyesh.ir/article-1-5191-fa.html   
                    
                    اسلامی افسانه سادات،  غنی فر محمدحسن،  آهی قاسم.
(1403).  مقایسه اثربخشی آموزش هوش معنوی و تنظیم شناختی هیجان بر خودناتوانسازی تحصیلی دانشآموزان نوجوان  رویش روان شناسی 13 (6) :158-149URL: http://frooyesh.ir/article-1-5191-fa.html
  
                     
					 
					
                 
                
                    
                    
                    
                    1- دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران. 
 2- استادیار گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران. ، Ghanifar@iaubir.ac.ir
 3- استادیار گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران. 
                    
                    
                    چکیده:       (1014 مشاهده)
                    
                    
                    هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش هوش معنوی و تنظیم شناختی هیجان بر خودناتوانسازی تحصیلی دانشآموزان نوجوان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون_پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان نوجوان دختر پایه دهم شهرستان بیرجند به تعداد 2195 نفر بود که در سال تحصیلی 1401-1400 مشغول به تحصیل بودهند. نمونه پژوهش طبق جدول کوهن، برای هر گروه 25 نفر در نظر گرفته شد که با استفاده از نمونهگیری در دسترس 75 نفر انتخاب و سپس در دو گروه آزمایش (آموزش هوش معنوی و آموزش تنظیم شناختی هیجان) و کنترل به روش تصادفی ساده گمارده شدند. دو گروه آزمایش، مداخله مبتنی بر هوش معنوی و آموزش تنظیم شناختی هیجان را که هر دو در هشت جلسه 90دقیقهای تنظیم شدند دریافت کردند. برای جمعآوری دادهها از مقیاس خودناتوانسازی تحصیلی جونز و رودوالت (1982، SHS) استفاده شد. دادهها بهوسیله تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که با کنترل اثر پیشآزمون، بین میانگین پسآزمون خودناتوانسازی تحصیلی در سه گروه تفاوت معنیداری در سطح 05/0 وجود داشت. علاوه بر این بین میانگین دو گروه آزمایش در خودناتوانسازی تحصیلی، تفاوت معنیداری در سطح 05/0 وجود داشت. از یافتههای فوق میتوان نتیجه گرفت که برای کاهش خودناتوانسازی تحصیلی استفاده از آموزش هوش معنوی، از اثربخشی بیشتری برخوردار است.
                    
                    
                    
                    
                    
                    نوع مقاله:  
پژوهشي |
                    موضوع مقاله: 
                    
روانشناسی تربیتی  دریافت: 1402/12/6 | پذیرش: 1402/12/12 | انتشار الکترونیک: 1403/6/10