BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://frooyesh.ir/article-1-5698-fa.html
2- استادیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران. ،
3- دانشیار گروه روانشناسی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه علم و هنر، یزد، ایران.
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش فرزندپروری باکفایت مبتنی بر رویکرد طرحواره درمانی بر بهزیستی روانشناختی مادران و کاهش شدت علائم اختلال طیف اوتیسم کودکان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعۀ پژوهش را مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسمی مراجعه‌کننده به مرکز آموزشی و توانبخشی عاطفه در شهر رفسنجان در سال 1402 تشکیل دادند که از بین آن‌ها به‌صورت هدفمند 30 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. به گروه آزمایش آموزش فرزندپروری باکفایت مبتنی بر رویکرد طرحواره درمانی به‌صورت 8 جلسه هفتگی 45 دقیقه‌ای ارائه شد. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (PWB؛ 1989) و مقیاس سنجش علائم اوتیسم گیلیام (GARS؛ 1994) بود. روش تحلیل این پژوهش، آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری بود. یافتهها نشان داد که با کنترل اثر پیشآزمون بین میانگین پسآزمون علائم اوتیسم کودک دو گروه تفاوت معناداری در سطح 01/0 وجود دارد در حالی که بین میانگین پسآزمون بهزیستی روانشناختی مادران دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. د ر نتیجه‌گیری می‌توان گفت آموزش فرزندپروری باکفایت مبتنی بر رویکرد طرحواره‌درمانی می‌تواند به والدین کمک کند تا شیوه‌های تربیتی موثرتری برای کاهش کاهش علائم اوتیسم در کودکان خود به کار بگیرند.
دریافت: 1403/7/8 | پذیرش: 1404/1/21 | انتشار الکترونیک: 1404/3/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
