پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر سرمایه روانشناختی، بازداری و فعالسازی رفتار دانشآموزان انجام شد. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون_پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان پایه چهارم ابتدایی در شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. در این راستا، ۳۰ نفر از دانشآموزان بهصورت هدفمند انتخاب و به دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل جایگذاری شدند. برای اندازهگیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه سرمایههای روانشناختی (PCQ، لوتانز و همکاران، ۲۰۰۷) و پرسشنامه سیستمهای بازداری و فعالسازی رفتاری (BIS/BAS، کارور و وایت، ۱۹۹۴) استفاده شد. گروه آزمایش در ۸ جلسه تحت مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی قرار گرفت و پس از آن از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. تحلیل دادهها با استفاده ازتحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شد. نتایج نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون بین میانگین پس آزمون سرمایه ی روان شناختی و بازداری و فعالسازی رفتاری در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری در سطح ۰۱/۰>pوجود دارد؛ بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که این نوع درمان تأثیر قابلتوجهی بر سرمایه روانشناختی ، بازداری و فعالسازی رفتار دانشآموزان دارد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |