پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نگرانی، شرم درونی شده و عملکرد جنسی در زنان دچار اضطراب بارداری بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون _ پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان دچار اضطراب بارداری و مراجعه کننده به مراکز درمانی و متخصصین مامایی شهر قم در سال ۱۴۰۲ تشکیل دادند که از بین آنها ۳۰ نفر به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و گواه جایگزاری شدند. ابزارهای گردآوری دادهها شامل مقیاس شرم درونی شده کوک (1993، ISS)، پرسشنامه عملکرد جنسی روزن (1997، FSFI)، و مقیاس نگرانی پنسلوانیا (1990، PSWQ) بود. برای گروه آزمایش ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقهای جلسات درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انجام شد. دادهها جمع آوری شده با استفاده تحلیل کواریانس چند متغیری مورد تحلیل قرار گرفت. یافتهها نشان داد با کنترل اثر پیش آزمون تفاوت معناداری بین میانگین پس آزمون گروه آزمایش و گواه در نگرانی و شرم درونی شده و عملکرد جنسی وجود داشت (05/0p<). از یافتههای فوق میتوان نتیجه گرفت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نگرانی، شرم درونی شده و عملکرد جنسی در زنان دچار اضطراب بارداری موثر بوده است.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |