پژوهش باهدف تعیین اثربخشی آمـوزش شفقت به خود خودتنظیمی هیجان و بهزیستی روانشناختی در نوجوانان دختر انجام شد. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون_پسآزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان دختر متوسطه دوم شهر اصفهان در سال 1403 بود. از جامعه آماری دانشآموزان دختر متوسطه دوم شهر اصفهان 40 نفر از طریق نمونهگیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش، تحت آمـوزش شفقت به خود در قالب 8 جلسه 90 دقیقهای بهصورت دو بار درهفته قرار گرفتند و گروه گواه در این مدت هیچ مداخلهای دریافت نکرد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی (RSPWB،ریف، 1989) و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (ERQ، هافمن و کاشدان،2010) بود. جهت تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که میانگین خودتنظیمی هیجان که شامل سه مولفه پنهانکاری، سازشکاری و تحمل است و بهزیستی روانشناختی که شامل شش عامل استقلال، تسلط بر محیط، رشد شخصی، ارتباط مثبت با دیگران، هدفمندی در زندگی و پذیرش خود است در پسآزمون و پیگیری بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (05/0> P). همچنین این نتایج نشان داد که آمـوزش شفقت به خود توانسته است تأثیر خود را در طول زمان حفظ نماید؛ بنابراین میتوان نتیجه گرفت که از آمـوزش شفقت به خود برای افزایش خودتنظیمی هیجان و بهزیستی روانشناختی در نوجوان مؤثر است.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |