مجله رویش روانشناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
سال 13، شماره 10 - ( دی ماه 1403/ پیاپی 103 1403 )
سال 13 شماره 10 صفحات 110-101 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Payam Z, Bigdeli H, Khalatbari J. (2024). The effectiveness of positive psychotherapy on distress tolerance and quality of life in cardiovascular patients. Rooyesh. 13(10), 101-110.
URL: http://frooyesh.ir/article-1-5900-fa.html
URL: http://frooyesh.ir/article-1-5900-fa.html
پیام زینب، بیگدلی حسین، خلعتبری جواد. اثربخشی روان درمانی مثبتگرا بر تحمل پریشانی و کیفیت زندگی بیماران قلبی- عروقی رویش روان شناسی 1403; 13 (10) :110-101
زینب پیام1 
، حسین بیگدلی*2 ، جواد خلعتبری3
، حسین بیگدلی*2 ، جواد خلعتبری3
1- دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، گروه روانشناسی، واحد امارات، دانشگاه آزاد اسلامی، دبی، امارات متحده عربی.
2- استادیار روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ،hobigdeli@yahoo.com
3- دانشیار روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
2- استادیار روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ،
3- دانشیار روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
چکیده: (268 مشاهده)
مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی رواندرمانی مثبتگرا بر تحمل پریشانی و کیفیت زندگی بیماران قلبی- عروقی انجام شد. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پس آزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری سه ماه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران قلبی- عروقی بودند که به بیمارستان قلب شهر بندر ماهشهر در نیمه دوم سال 1402 مراجعه کرده بودند؛ 32 بیمار به روش هدفمند پس از کسب معیارهای ورود به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (16 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. جهت جمعآوری دادهها از مقیاس تحمل پریشانی (DTS-15؛ سیمونز و گاهر، 2005) و مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL؛ گروه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، 1998) استفاده شد. برنامه درمانی شامل 12 جلسه 60 دقیقهای بود که به صورت فردی هر هفته یک جلسه در طول سه ماه برای اعضای گروه مداخله برگزار شد. به منظور تحلیل دادهها از تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد بین گروه‌ها بین پیش آزمون، پس‌آزمون و پیگیری تحمل پریشانی و کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود داشت (05/0>p) و رواندرمانی مثبتگرا دارای ماندگاری اثر در دوره پیگیری بود (05/0>p). در مجموع میتوان نتیجه گرفت که درمانی مثبتگرا یک درمان موثر بر بهبود تحمل پریشانی و کیفیت زندگی در بیماران قلبی- عروقی بوده است.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
دریافت: 1403/10/9 | پذیرش: 1403/10/18 | انتشار الکترونیک: 1403/10/10
دریافت: 1403/10/9 | پذیرش: 1403/10/18 | انتشار الکترونیک: 1403/10/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
