رویش روان شناسی (نشریه علمی تخصصی )

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی کمال­گرایی در رابطه بین سبک دلبستگی ناایمن و اختلال وسواس-جبری ارتباطی انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی از نوع مدل­یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این مطالعه افراد متاهل شهر لاهیجان در سال 1402 بود؛ در این پژوهش 384 نفر به روش در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس کمال­گرایی چندبعدی فراست (FMPS؛ فراست و همکاران، 1990)، پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان (AAQ؛ هازان و شیور، 1987)، پرسش نامه وسواسی جبری متمرکز بر همسر (PROCSI؛ قمیان و همکاران، 1398) و پرسش نامه وسواس جبری ارتباطی (ROCI؛ قمیان و همکاران، 2021) پاسخ دادند. تحلیل داده­ها به روش مدل­یابی معادلات ساختاری انجام شد. یافته­ها نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش مطلوب برخوردار است. یافته­ها نشان داد که سبک دلبستگی ناایمن و کمال­گرایی به­صورت مستقیم بر وسواس جبری ارتباطی اثر داشت؛ همچنین سبک دلبستگی ناایمن بر کمال­گرایی اثر مثبت و معنادار داشت (05/0>P). همچنین نتایج آزمون بوت استرپ نشان داد که کمال­گرایی بین سبک دلبستگی ناایمن و وسواس جبری ارتباطی نقش میانجی داشت (05/0>P). از مجموع یافته­های این پژوهش می­توان نتیجه گرفت که دلبستگی ناایمن به­صورت مستقیم و با میانجی­گری کمال­گرایی بر اختلال وسواس-جبری ارتباطی اثر داشت.