رویش روان شناسی (نشریه علمی تخصصی )

پژوهش حاضر با هدف مدل­یابی علّی مشکلات برونی­سازی نوجوانان براساس ترومای کودکی و نقش میانجی سبک­های دلبستگی نا ایمن انجام شد. روش پژوهش توصیفی_همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل نوجوانان دختر و پسر بازه سنی 14 تا 18 سال شهر مشهد در سال 1403-1402 بود که از بین آن­ها 631 نفر به‌روش در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات سیاهه مشکلات برونی­سازی (WPI؛ وودورث، 1920)؛  مقیاس دلبستگی (RAAS؛ کولینز و رید، 1990) و پرسشنامه ترومای کودکی (CTQ؛ برنستاین و همکاران، 2003) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از روش تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد مدل مفهومی از برازندگی مطلوبی برخوردار بود. هم­چنین ترومای کودکی و سبک­های دلبستگی ناایمن اثر مستقیم معنی­داری بر مشکلات برونی­سازی نوجوانان داشتند (01/0>p). به­علاوه نتایج آزمون بوت­استرپ نیز نشان داد که سبک­های دلبستگی ناایمن در ارتباط بین ترومای کودکی و مشکلات برونی­سازی نقش میانجی معنی­داری داشت (01/0>p). نتایج پژوهش لزوم بررسی و توجه بیشتر به ترومای کودکی و سبک­های دلبستگی ناایمن را در برنامه­های پیشگیرانه با هدف جلوگیری از بروز مشکلات برونی­سازی نوجوانان ضروری می­سازد.