رویش روان شناسی (نشریه علمی تخصصی )

روان­شناسی مثبت­گرا شاخه­ای نوین از علم روان­شناسی به­شمار می­آید که تکیه بر توان­مندی­ها را جایگزین نگاه آسیب­شناختی نموده است.  پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بهزیستی­درمانی بر  شاخص شدت اعتیاد در مردان وابسته به محرک انجام شد. در یک مطالعه تجربی تک سایت در قالب کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه کنترل و پیش آزمون و پس آزمون پنجاه مرد (سنین 45-18 با میانگین سنی: 4/29) در فاز پرهیز از مصرف مت­آمفتامین از بین مددجویان بستری در کمپ اقامتی (مواد محرک) شهرکرج با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب و با استفاده از نرم افزار اکسل آفیس به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی(25=n) و کنترل (25=n) تخصیص داده شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه هفتگی (هر جلسه 50 دقیقه) تحت درمان گروهی بهزیستی رایف قرار گرفت و گروه کنترل صرفا درمان­های روتین مرکز را دریافت نمود. سپس، دو گروه در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون توسط پرسشنامه شدت اعتیاد (میزان پاسخ دهی=92%)  مورد ارزیابی قرار گرفتند. از شرکت کنندگان دو بار در هفته تست ادرار با آستانه مفروض سی صد نانوگرم در میلی­لیتر به منظور احراز اطمینان از پایبندی به پرهیز از مصرف به عمل آمد. داده­ها توسط آزمون تحلیل کواریانس تک­متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین داده­های کیفی حاصل از ارزیابی­های دموگرافیک کدگذاری و به کمک ابزار تحلیل داده­های کیفی Atlas.ti-5.2 مورد تحلیل قرار گرفتند. تحلیل داده­ها نشان داد که بهزیستی درمانی تاثیر معناداری بر بهبود شاخص شدت اعتیاد با فاصله اطمینان 4/26 (95/33-85/18) ایفا نموده است (01/00> p). یافته­های این پژوهش می­تواند در ارزیابی، طرح­ریزی مداخلات درمانی و مسیر پژوهش­های آتی در مصرف­کنندگان مت­آمفتامین سودمند باشد.