Ethics code: IR.UT.PSYEDU.REC.1400.049
1- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- استاد، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، besharat@ut.ac.ir
3- استادیار، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
چکیده: (977 مشاهده)
پژوهش حاضر باهدف پیشبینی رضایت و نارضایتی زناشویی بر اساس استحکام من، نشانههای افسردگی و اضطراب انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. در این پژوهش تعداد 384 نفر از افراد متأهل (306 زن، 78 مرد) شهر تهران در سال 1400 به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. از شرکتکنندگان در پژوهش خواسته شد تا پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبوک- راست (GRIMS؛ راست و همکاران، 1986)، مقیاس استحکام من (ESS؛ بشارت، 1386) و مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (DASS؛ لاویباند و لاویباند، 1995) را تکمیل کنند. برای تحلیل دادههای پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که با افزایش نمره فرد در استحکام من (01/0>p، 356/0=r) رضایت زناشویی و با افزایش نمره نشانههای افسردگی (01/0>p، 498/0=r) و اضطراب (01/0>p، 297/0=r) نارضایتی زناشویی افزایش مییابد. از سوی دیگر، نتایج پژوهش نشان داد که رضایت زناشویی توسط متغیرهای استحکام من (01/0>p) و نشانههای افسردگی (01/0>p) قابل پیشبینی بود و 27 درصد از واریانس آن را تبیین میکنند. براساس یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که استحکام من و نشانههای افسردگی عوامل مهم پیشبینی کننده رضایت زناشویی هستند. بررسی این متغیرها در افراد میتواند کمک قابلتوجهی در زمینه افزایش رضایت زناشویی کند.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی خانواده دریافت: 1402/5/10 | پذیرش: 1402/6/3 | انتشار الکترونیک: 1402/12/20