گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران ، ztaherifar@gmail.com
چکیده: (5203 مشاهده)
در سالهای اخیر، استفاده از اصطلاح و سازه «فراتشخیص» چه در حوزه آسیب شناسی و چه در حوزه درمان های روانشناختی مورد توجه بوده است. مدلها و درمانهای فراتشخیصی در نقطه مقابل درمانهای مبتنی بر پروتکلهای تک تشخیصی به وجود آمدند. فراتشخیص در حوزه آسیبشناسی، به معنی پرداختن به سازوکارهای زیربنایی مشترک در طیفی از اختلالهای هم ابتلا و در حوزه درمان، به معنی داشتن پروتکلهای درمانی است که صرفاً بر اساس تشخیصهای اختصاصی مداخله نمیکنند و این سازوکارهای زیربنایی مشترک را در درمان مدنظر قرار میدهند. هدف از مقاله حاضر، تبیین معانی مختلف سازه فراتشخیصی و ارائه مختصری از دو مدل و درمان مطرح در این حوزه، یعنی درمان پروتکل واحد و درمان تنظیم هیجان است. در انتها با توجه به چالشهای مربوط به همابتلایی اختلالهای روانپزشکی و سهولت اشاعه و درمان در وضعیت فراتشخیصی، به مزایا و معایب این دیدگاه پرداخته میشود.
نوع مقاله:
تحلیلی |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی دریافت: 1398/8/18 | پذیرش: 1398/9/17 | انتشار الکترونیک: 1398/9/27