1- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، niloufarsi@yahoo.com
2- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
3- کاندیدای دکتری روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
چکیده: (2441 مشاهده)
خودانتقادی بهعنوان هسته اصلی آسیبشناسی بسیاری از اختلالات روانی و یکی از راهبردهای ناسازگارانه تنظیم هیجان معرفی شده است. مطالعات متعددی بر اهمیت خودانتقادی بهعنوان سازهای فراتشخیصی صحه گذاشتهاند. درگذشته خودانتقادی با شرم و کمالگرایی یکسان در نظر گرفته میشد، اما خودانتقادی در مقایسه با کمالگرایی تعریف محدودتری دارد. همچنین، خودانتقادی با شرم درونی نیز مرتبط است. یکی از عوامل مرتبط برای بهبود خودانتقادی خودشفقتورزی است که بهعنوان پادزهر اصلی خودانتقادی منجر به کاهش آثار منفی آن بر سلامت روان میشود. این پژوهش به شکل توصیفی تحلیلی با هدف تبیین آسیبهای خودانتقادی بر سلامت روان و راهبردهای مبتنی بر شفقت در بهبود خودانتقادی انجام شده است. امید است با توجه بیشتر به مفهوم خودشفقتورزی زمینه پژوهشهای بیشتر در حوزه درمان خودانتقادی فراهم آید
نوع مقاله:
تحلیلی |
موضوع مقاله:
سلامت دریافت: 1400/1/19 | پذیرش: 1400/3/20 | انتشار الکترونیک: 1400/11/10