Beiranvand N, Chinaveh M, Bahrami M. (2023). Comparison of the Effectiveness of compassion-therapy and Eye Movement Desensitization and Reprocessing on Intolerance of Uncertainty, of patients recovered from coronavirus.
Rooyesh.
12(2), 173-182.
URL:
http://frooyesh.ir/article-1-4368-fa.html
بیرانوند نسیم، چین اوه محبوبه، بهرامی محسن. مقایسه اثربخشی شفقتدرمانی و درمان حساسیتزدایی از طریق حرکت چشم و بازپردازش آن بر عدم تحمل بلاتکلیفی در بیماران بهبودیافته از ویروس کرونا رویش روان شناسی 1402; 12 (2) :182-173
URL: http://frooyesh.ir/article-1-4368-fa.html
1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، مؤسسه آموزش عالی پیشتازان، شیراز، ایران. ، chinaveh@aiau.ac.ir
3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی، ملایر، ایران.
چکیده: (1014 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی شفقتدرمانی و درمان حساسیتزدایی از طریق حرکت چشم و بازپردازش آن بر عدم تحمل بلاتکلیفی بیماران بهبودیافته از بیماری کووید-19 انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری دوماهه بود. جامعهآماری پژوهش را تمامی بیماران بهبود یافته از کووید-19 شهر خرمآباد در سال 1399 تشکیل دادند. نمونه پژوهش 45 نفر بیمار بهبود یافته واجد شرایط و داوطلب شرکت در مطالعه بودند که بصورت هدفمند در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هرگروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش اول، مداخلهی شفقتدرمانی طی 8 جلسه و گروه آزمایش دوم درمان حساسیتزدایی با حرکت چشم را طی 5 جلسه دریافت کردند. ابزار پژوهش مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS) (فریستون و همکاران، 1994) بود. تحلیل دادهها با روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. یافتهها نشان داد بین گروهها در پسآزمون و پیگیری عدم تحمل بلاتکلیفی تفاوت معنیداری وجود دارد (01/0>P). هر دو مداخله در عدم تحمل بلاتکلیفی تأثیر داشتند اما بین دو مداخله تفاوت معنیداری مشاهده نشد (1=P). بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش میتوان گفت هر دو درمان شفقتدرمانی و درمان حساسیتزدایی از طریق حرکت چشم و بازپردازش آن بر عدم تحمل بلاتکلیفی بیماران بهبودیافته از بیماری کووید-19مؤثر بودند.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی دریافت: 1401/10/23 | پذیرش: 1401/11/15 | انتشار الکترونیک: 1402/2/10