1- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
2- استاد گروه روانشناسی بالینی و عمومی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران. ، borjali@atu.ac.ir
3- استادیار گروه روانشناسی بالینی و عمومی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
چکیده: (764 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر پیشبینی تابآوری پرستاران بر اساس اضطراب کرونا و انعطافپذیری شناختی بود. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف جزء پژوهشهای بنیادین و ازلحاظ روش از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعۀ پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستانهای استان کرمانشاه در سال 1400 تشکیل دادند که از بین آنها بهصورت در دسترس 360 نفر بهعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون (CD-RISC، 2003)، مقیاس اضطراب کرونا علی پور و همکاران (CDAS، 1398) و مقیاس انعطافپذیری شناختی دنیس و وندوروال (CFI، 2010) بود. تجزیهوتحلیل دادههای گردآوریشده به کمک آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد بین متغیرهای اضطراب کرونا با تابآوری (584/0=r، 01/۰P‹) و انعطافپذیری شناختی با تابآوری (221/0-=r، 01/ 0‹ P) همبستگی معنادار وجود دارد و خرده مقیاسهای نشانههای جسمی اضطراب کرونا (168/0-=B و 003/0=P)، ادراک کنترل (498/0=B و 001/0=P) و ادراک گزینههای مختلف (194/0=B و 001/0=P) توان پیشبینی 5/40 درصد از تغییرات تابآوری را داشتند؛ بنابراین با ارتقای انعطافپذیری شناختی و کاهش اضطراب کرونا، میتوان در جهت ارتقای تابآوری قدم برداشت.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی دریافت: 1401/11/8 | ویرایش نهایی: 1402/5/23 | پذیرش: 1402/1/25 | انتشار الکترونیک: 1402/5/23