کارشناسی ارشد، روانشناسی، دانشگاه پیام نور، مرکز تبریز، تبریز، ایران. ، ffreshtehkiomarcioskooi@gmail.com
چکیده: (658 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی ترس از خود در رابطه ذهنآگاهی و وحشتزدگی در دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی -همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دانشگاه شهر تبریز در سال 1401 تشکیل دادند. تعداد 213 دانشجو به روش نمونهگیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت از پرسشنامه باور وحشتزدگی (PBI) گیرنبرگ (1989)، پرسشنامه ترس از خود (FSQ) آرادما و همکاران (2013) و پرسشنامه پنج عاملی ذهنآگاهی (FFMQ) بائر و همکاران (2006) بود. از تحلیل معادلات ساختاری برای تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود. نتایج نشان داد که مولفههای عمل همراه با آگاهی و عدم قضاوت اثر مستقیم معناداری بر وحشتزدگی دانشجویان داشتند (01/0>P). همچنین نتایج نشان داد که مولفههای عدم واکنش و عدم قضاوت اثر غیر مستقیم معناداری بر وحشتزدگی به واسطه ترس از خود در دانشجویان داشت (05/0>P) ولی سه مولفه مشاهده، توصیف و عدم واکنش اثر غیرمستقیم معناداری را نشان ندادند (05/0<P). این نتایج نشان میدهد که ترس از خود با توجه به نقش ذهنآگاهی میتواند تبیین کننده وحشتزدگی در دانشجویان باشد.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی عمومی دریافت: 1401/11/26 | پذیرش: 1401/12/7 | انتشار الکترونیک: 1402/6/10