رویش روان شناسی (نشریه علمی تخصصی )

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثرات برنامه کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه (PAIRS) بر رضایت زناشویی زنان باردار صورت پذیرفت. مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی و در طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود و با مشارکت زوجین در اتتظار فرزند مراجعه‌کننده به یک مرکز درمانی شهر تهران (در سال 1395) انجام پذیرفت. گروه مورد مطالعه شامل 24 زوج در انتظار فرزند بود که نمره پائینی را در پرسشنامه رضایت زناشویی به دست آورده بودند و بصورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر کدام شامل 12زوج). هر دو گروه قبل از اجرای آموزش مورد سنجش واقع شدند، اعضای گروه آزمایش طی 8 جلسه، تحت آموزش برنامه کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه (PAIRS) قرار گرفته و گروه گواه چنین آموزشی را دریافت ننمودند. پس از اتمام جلسات آموزشی، از هر دو گروه پس‌آزمون به ‌عمل آمد و داده‌های حاصل از سنجش رضایت زناشویی زنان باردار به وسیله تحلیل کوواریانس پردازش شدند. نتایج حاکی از اثربخشی آموزش برنامه کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه (PAIRS) بر رضایت زناشویی زنان باردار بود، به طوریکه آموزش مهارت‌های ارتباطی، رضایتمندی کلی را افزایش داده، در خرده مقیاس‌ها، موجب کاهش تعارض زناشویی گردیده، ارتباط بهتر را آموزش داده و در حل تعارض خانوادگی کمک نموده است. با بکارگیری این بسته آموزشی در برنامه‌های مراقبتی مراکز زنان و زایمان می­توان رضایت زناشویی زوجین در انتظار فرزند را بهبود بخشید و در جهت آمادگی روانی زنان برای فرزندآوری گام برداشت.