مجله رویش روانشناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
سال 12، شماره 11 - ( بهمن 1402/ پیاپی 92 1402 )
سال 12 شماره 11 صفحات 84-75 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.ARDABIL.REC.1400.046
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghorbanzadeh S S, Kiamarsi A, Abolghasemi A. (2024). Comparison of Effectiveness of Self-Compassion Therapy and Emotionally Focused Therapy on Self-Injury of Women with Domestic Violence. Rooyesh. 12(11), 75-84.
URL: http://frooyesh.ir/article-1-4878-fa.html
URL: http://frooyesh.ir/article-1-4878-fa.html
قربانزاده سیده سعیده، کیامرثی آذر، ابوالقاسمی عباس. مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجانمدار بر خودجرحی در زنان قربانی خشونت خانگی رویش روان شناسی 1402; 12 (11) :84-75
مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجانمدار بر خودجرحی در زنان قربانی خشونت خانگی
1- دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران. ،A.Kiamarsi@iauardabil.ac.ir
3- استاد، گروه روانشناسی عمومی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران. ،
3- استاد، گروه روانشناسی عمومی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
چکیده: (631 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجانمدار بر خودجرحی در زنان قربانی خشونت خانگی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری دو ماهه بود. بر همین اساس 60 نفر از بین زنان قربانی خشونت خانگی مراجعه کننده به بهزیستی شهر تهران در سال 1401 به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروهها گمارده شدند (هر گروه 20 نفر). به منظور جمعآوری دادهها از سیاهه رفتارهای خودآسیب رسان(ISAS) کلونسکی و گلین (2009) استفاده شد و اطلاعات جمعآوری شده با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل گردید. نتایج نشان داد در پسآزمون خودجرحی بین دو مداخله تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P). همچنین بین مداخلات با گروه کنترل تفاوت معنادار آماری گزارش شد (05/0>P). به عبارتی هر دو روش بر کاهش خودجرحی اثر داشته‌اند و این دو مداخله تفاوت معناداری از نظر اثربخشی بر خودجرحی داشته است؛ این نتایج در پیگیری هر دو مداخله نیز دیده شد (05/0>P). نتیجهگیری میشود هر دو مداخله توانستند خودجرحی را کاهش دهند؛ اما زوجدرمانی هیجانمدار در کاهش خودجرحی موثرتر عمل کرد؛ ازاین‌رو این درمان میتواند در درمان زنان قربانی خشونت خانگی به کار گرفته شود.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی خانواده
دریافت: 1402/7/10 | پذیرش: 1402/8/26 | انتشار الکترونیک: 1402/11/10
دریافت: 1402/7/10 | پذیرش: 1402/8/26 | انتشار الکترونیک: 1402/11/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
