مجله رویش روانشناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
سال 12، شماره 11 - ( بهمن 1402/ پیاپی 92 1402 )
سال 12 شماره 11 صفحات 140-131 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: ۱۶۲۶۸۱۹۵۹
Ethics code: IR.IAU.SHK.REC.1402.100
Clinical trials code: 0
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Baloochi T, Ahmadi R. (2024). Comparing the effectiveness of compassion-focused therapy and schema therapy on psychosomatic symptoms in people with physical illnesses. Rooyesh. 12(11), 131-140.
URL: http://frooyesh.ir/article-1-4889-fa.html
URL: http://frooyesh.ir/article-1-4889-fa.html
بلوچی تهمینه، احمدی رضا. مقایسه اثر بخشی درمان متمرکز بر شفقت و طرحواره درمانی بر نشانههای سایکوسوماتیک در افراد مبتلا به بیماریهای جسمانی رویش روان شناسی 1402; 12 (11) :140-131
تهمینه بلوچی1 
، رضا احمدی*2
، رضا احمدی*2
1- کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران. ،ahmadi@iau.ac.ir
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران. ،
چکیده: (783 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و طرحواره درمانی بر نشانههای سایکوسوماتیک در افراد مبتلا به بیماریهای جسمانی انجام شد. پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مبتلا به بیماریهای جسمانی (قلبی-عروقی، گوارشی و نورولوژی) دارای علائم سایکوسوماتیک مراجعه کننده به دو مرکز دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سه ماه اول سال 1402 بودند که از بین آنان 36 نفر (12 نفر در گروه درمان متمرکز بر شفقت، 12 نفر در گروه طرحواره درمانی و 12 نفر در گروه گواه) به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. ابزار سنجش در این مطالعه مقیاس شکایات روان تنی (PCS؛ تاکاتا و ساکاتا، 2004) بود. درمان متمرکز بر شفقت (CFT) و طرحواره درمانی (ST) هر یک در 10 جلسه 120 دقیقهای به صورت گروهی اجرا شدند، اما گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکرد. تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره انجام شد. نتایج نشان داد که هر دو درمان بر کاهش نشانههای سایکوسوماتیک موثر بودهاند، اما بین دو درمان تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0>P). در مجموع میتوان نتیجه گرفت که هر دو درمان به طور موثر بر کاهش نشانههای سایکوسوماتیک بیماران جسمانی موثر بوده است؛ بر این اساس اجرای این درمانها در موقعیتهای مشابه پیشنهاد میگردد.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
دریافت: 1402/7/17 | پذیرش: 1402/8/21 | انتشار الکترونیک: 1402/11/10
دریافت: 1402/7/17 | پذیرش: 1402/8/21 | انتشار الکترونیک: 1402/11/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
