رویش روان شناسی (نشریه علمی تخصصی )

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی­درمانی با رویکرد کودک­محور راجرز بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان دوره دبستان انجام شد. طرح پژوهش از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون  با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دبستان شهر مشهد در سال تحصیلی 96-1395 بود که به شیوه نمونه­گیری در دسترس از بین دانش آموزان پایه­های پنجم و ششم دبستان، 30­نفر را که از نظر نمرات اضطراب اجتماعی بالاتر از میانگین بودند، انتخاب و در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) به­صورت تصادفی گمارش شدند. اعضای گروه آزمایش، طی 9جلسه، 3­روز در هفته به مدت 1ساعت برنامه آموزشی بازی­درمانی را به شیوه گروهی دریافت کردند. به­منظور گردآوری اطلاعات از "پرسش­نامه اضطراب اجتماعی داودی و نجاریان (2001)" استفاده شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نسخه 20­­برنامه اس‌پی‌اس‌اس آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و از روش تجزیه‌وتحلیل کوواریانس یک‌متغیره استفاده شد. یافته­های حاصل از تحلیل داده­ها نشان داد که پس از اعمال برنامه آموزشی بازی­درمانی، میزان اضطراب اجتماعی گروه آزمایش کاهش یافت (96/9 ± 04/36) که از نظر آماری معنی­دار بود (05/0P<). باتوجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می­شود که این نوع برنامه آموزشی در کنار درمان­های دارویی برای کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش سلامت­روانی دانش آموزان در نظر گرفته