چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر نقش خودکارآمدی و شادکامی در پیشبینی خودانتقادگری و اعتماد به خود در معلمان زن و مرد بود. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 444 معلم بود که از میان معلمان دوره دوم مقطع متوسطه شهر بجنورد در سال تحصیلی 95-1394 با روش خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامههای خودانتقادی/ اعتماد به خود گیلبرگ و همکاران، خودکارآمدی شرر و جورسلم و شادکامی آرگیل و لو را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روشهای همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گامبهگام به کمک نرمافزار SPSSV19 استفاده شد. یافتهها: و 359/0=r (396/0-=r)<span lang="FA" style="font-family:;" lotus";="" b="" major-bidi;="" new="" 12pt;="" roman";"="" "times="" roman";=""> به ترتیب با خودانتقادی و اعتماد به خود رابطه معنیداری در سطح 01/0>P داشتند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که شادکامی و خودکارآمدی پیشبینیکننده خودانتقادی و اعتماد به خود بوده و مقداری از واریانس آن را تبیین میکنند. نتیجهگیری: در نهایت نتایج این پژوهش نشان داد دو متغیر خودکارآمدی و شادکامی در تبیین واریانس خودانتقادی و اعتماد به خود نقش داشته و میتوان جهت پیشبینی این متغیرها در معلمان مدارس از آنها بهره برد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |