1- کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، گروه مشاوره، دانشکدۀ علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
2- دانشیار، گروه مشاوره، دانشکدۀ علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران. ، m.seydi@razi.ac.ir
3- استادیار، گروه مشاوره، دانشکدۀ علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
چکیده: (32 مشاهده)
طلاق رویدادی استرسزاست که میتواند پیامدهای کوتاه و طولانی مدت فیزیکی، روانی و اجتماعی بسیاری را برای فرزندان به همراه داشته باشد، چگونگی تجربه فرایند طلاق نقش مؤثری در بروز این پیامدها دارد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف واکاوی شاخصهای طلاق کمآسیب برای کودکان انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نوع کیفی پدیدارشناسی بود و شرکتکنندگان این پژوهش را 13 نفر از مشاوران روانشناختی حوزه طلاق شهر کرمانشاه در سال 1403 تشکیل دادند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. لازم به ذکر است که فرایند نمونه گیری تا رسیدن به اشباع نظری ادامه داشت و تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از روش هفت مرحلهای کلایزی انجام گرفت. تحلیل تجارب شرکتکنندگان منجر به شناسایی 3 مضمون اصلی تحت عنوان «مداخلات مشاورهای»، «مداخلات معطوف به والدین» و «مداخلات معطوف به کودکان» شد. نتایج نشان داد طلاق وقتی میتواند آسیب کمتری برای کودکان داشته باشد که مداخلاتی برنامهریزی شده مثل عدم تضعیف جایگاه والد دیگر، ارتباط سالم والدین پس از طلاق، حفظ پیوندهای پیشینی فرزندان پس از طلاق و مداخلات مثبت شناختی برای کودک و والدین آنها تعبیه و اجرا گردد. پژوهش حاضر منجر به شناسایی شاخصهای طلاق کم آسیب شد و یافته های آن میتواند جهت برنامهریزی برای کاهش آسیب طلاق در کودکان و ارائه راهکارهای مشاورهای، مورد استفاده قرار گیرد.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی خانواده دریافت: 1403/8/22 | پذیرش: 1403/12/23 | انتشار الکترونیک: 1404/4/10