مجله رویش روانشناسی از دادن گواهی‌های کاغذی معذور است. لطفا تقاضا نکنید. همه گواهی ها در صفحه شخصی کاربران موجود است.
سال 13، شماره 10 - ( دی ماه 1403/ پیاپی 103 1403 )
سال 13 شماره 10 صفحات 60-51 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dariushi M, Minouei M, Talebzadehnobarian M. (2024). The mediating role of Self-Efficacy in the relationship between Self-Control and Academic Procrastination in students. Rooyesh. 13(10), 51-60.
URL: http://frooyesh.ir/article-1-5557-fa.html
URL: http://frooyesh.ir/article-1-5557-fa.html
داریوشی مرضیه، مینویی محمد، طالب زاده نوبریان محسن. نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین خودمهارگری و اهمالکاری تحصیلی در دانشجویان رویش روان شناسی 1403; 13 (10) :60-51
1- گروه روانشناسی، واحد بین المللی عسلویه، دانشگاه پیام نور، عسلویه، ایران.
2- کارشناسی ارشد رشته مطالعات برنامه درسی،دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
3- استادیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. ،mohsen.talebzadehnobarian@gmail.com
2- کارشناسی ارشد رشته مطالعات برنامه درسی،دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
3- استادیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. ،
چکیده: (470 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین خود مهارگری و اهمالکاری تحصیلی در دانشجویان انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانشجویان دانشگاه پیام نور-واحد بین المللی عسلویه در سال تحصیلی 1403-1402 بود. در این مطالعه 208 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (ASEQ؛ اون و فرامن، 1988)، مقیاس اهمالکاری تحصیلی دانشجویان (APQ؛ سولومون و راثبلوم، 1984) و مقیاس خود مهارگری (SCS؛ تاجنی و همکاران، 2004) استفاده شد. تحلیل دادهها به روش مدلیابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش مطلوب برخوردار است. نتایج نشان داد خود مهارگری و خودکارآمدی بهطور مستقیم بر اهمالکاری تحصیلی اثر منفی و معنادار داشتند؛ همچنین خودمهارگری به طور مثبت بر خودکارآمدی اثر معنادار داشت (05/0>P). نتایج آزمون بوت استرپ نشان داد که خودکارآمدی بین خود مهارگری و اهمالکاری تحصیلی نقش میانجی داشت (05/0>P). نتایج این مطالعه دلالت بر این دارد که خود مهارگری یک عامل مهم در کاهش اهمالکاری تحصیلی دانشجویان است، همچنین این رابطه به وسیله خودکارآمدی میانجیگری شد؛ در واقع خود مهارگری به واسطه بهبود خودکارآمدی میتواند نقش مهمی در کاهش اهمالکاری تحصیلی دانشجویان داشته باشد.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی تربیتی
دریافت: 1403/5/10 | پذیرش: 1403/5/22 | انتشار الکترونیک: 1403/10/10
دریافت: 1403/5/10 | پذیرش: 1403/5/22 | انتشار الکترونیک: 1403/10/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
